Pół roku temu Disney pokazał światu Dinozaura. Mniejsza o fabułę, chodziło tylko o to, żeby pokazać 1500 gadów na raz na ekranie - i że to jest możliwe.

Teraz DreamWorks/PDI kontratakuje. "Shrek" nie tylko bije "Dinozaura" jakością animacji, ale też zupełnie nokautuje pod względem treści. Dinozaur był nadętą produkcją dla zblazowanych przedszkolaków (tak jak Stuart Malutki) - a Shrek to brawurowa opowieść, baśń, ale taka antybaśniowa, gdzie wszystkie klasyczne motywy są wywrócone do góry nogami, a jednocześnie ściśle spełnione i zachowane. Tempem, humorem i pomysłowością dorównuje (przewyższa) Toy Story 2, aż naprawdę brakuje czasu żeby nacieszyć oko wszystkimi szczegółami animacji (tak jak tysiące liści, falujących na wietrze każdy w swoją stronę).

Ta opowieść o ogrze, wciągniętym przypadkowo w wir baśniowej historii, bardzo inteligentnie czerpie z bogatego dorobku bajek różnych kultur i epok (od smoków i księżniczek, przez wrestling aż do Matrixa ;-), sama będąc jednocześnie taką właśnie bajką. Dodatkowy plus - dla mnie - to ciągła drwina z poprawności politycznej: śmieją się ze wzrostu karłowatego księcia, kpią z "nadętych" (celowo użyłęm tego słowa ;-)) ekologów obrońców zwierząt, nie zostawiają suchej nitki na postaciach z bajek (ślepe myszki, Monsieur Hood), propagują współżycie osła z... nie, tego nie zdradzę, po co psuć niespodziankę :-)

W finale oczywiście jest happy end, jak na baśń przystało - jednak tu też zapada on w tak antyklasyczny sposób, że aż jeden z bohaterów jest zawiedziony. Morał jednak prosty i klasyczny, żeby zaakceptować siebie takim jakim się jest i żeby umieć spojrzeć głębiej, poprzez te zewnętrzne warstwy, które skrywają czasem naszą prawdziwą osobę pod płaszczykiem pozornej gruboskórności lub sztucznej ogłady... Aha, dialog o cebuli był świetny, uważam, że cebula to jedna z lepszych metafor od czasów lawy Mickiewicza ;-)

10 pkt
[12 czerwca 2001, Ster Century Mokotów, Warszawa]