Gladiator, Braveheart, Skazani na Shawshank, Król Lew, Incepcja i inne ponadczasowe widowiska dzięki, którym my kinomanii tak bardzo kochamy zapach popcornu, mamy swoje ulubione rzędy i miejsca w salach kinowych - to dla takich produkcji odliczamy dni, tygodnie czy lata.

Diuna: część II jest w mojej opinii już filmem ponadczasowym. Przepiękne zdjęcia, ostra jak brzytwa gra aktorów oraz zapierająca dech w piersiach i wyciskająca łzy muzyka. Zgadza się tutaj wszystko. Jest to film od artystów kochających swój fach dla prawdziwych kinomanów.

W ostatnich latach kondycja kina, zwłaszcza tego zza oceanu była daleka od ideału. Nadzieję jednak na powrót tego, co było jeszcze nie tak dawno dla nas wszystkich normalne, przywraca Kanadyjczyk Denis Villeneuve. Dla takiej formy sztuki wymyślono kina. Proszę Was idźcie i przeżyjcie to w taki sposób, w jaki zaplanowali dla Was to twórcy. W kinie IMAX.

Nie będę spoilerował i zdradzał fabuły, ale jest to taki film, po którym z kina wychodzimy zamyśleni, ale jednocześnie bardzo podbudowani - gotowi stawiać czoła przeszkodom. Wyświetlone obrazy oraz muzyka trzymają nas jeszcze długie godziny lub dni. Obecnie oceniłem film na 9/10, ale myślę, że jest to kwestia dwóch lub trzech ponownych "spotkań" i wjedzie "dycha". Na razie nie jestem jeszcze gotowy.

"A Time of Quiet Between the Storms" Hansa Zimmera z filmu słucham dziś z pięćdziesiąty raz.